Ο καλλιτέχνης που κατά αντιστοιχία του μαέστρου μιας ορχήστρας έχει σαν σκοπό να εναρμονίσει – αναδεικνύοντας τη δική του προσωπικότητα και αισθητική- όλα τα εκφραστικά μέσα του Κινηματογράφου ή της Τηλεόρασης : το μέγεθος των πλάνων, τις κινήσεις και τις θέσεις της μηχανής (ντεκουπάζ), τον φωτισμό, το μοντάζ, την υποκριτική, τη σκηνογραφία, την ενδυματολογία, τη μουσική, τους ήχους, που στο καθένα αντιστοιχεί ένας ειδικός καλλιτέχνης, έχοντας ως βάση το Σενάριο.

Η ικανότητα του Σκηνοθέτη να κατευθύνει, δίνοντας τις κατάλληλες οδηγίες στον καθένα χωριστά -χωρίς να του διαφεύγει το συνολικό αποτέλεσμα- ώστε να του αποσπάσει το μέγιστο των καλλιτεχνικών του δυνατοτήτων, ορίζει και την επιτυχία ή όχι του τελικού αποτελέσματος. O Κινηματογράφος είναι μια γλώσσα, που ο κάθε σκηνοθέτης, χρησιμοποιώντας την εικόνα, δημιουργεί δική του γραμματική και δική του σύνταξη. Εξαρτάται από το «συντακτικό» που θα δημιουργήσει ο σκηνοθέτης, για να πάρει η εικόνα του τη σημασία που θέλει να της δώσει.

      Η αλματώδης ανάπτυξη του οπτικοακουστικού, μετά τον προφορικό και τον γραπτό λόγο, έχει επιφέρει ριζική ανανέωση των εκφραστικών και επικοινωνιακών δυνατοτήτων του ανθρώπου. Η συνεχής διεύρυνση των τομέων εφαρμογής, η εξέλιξη των τεχνολογικών δεδομένων και τα ιδιαίτερα γνωρίσματα των ψηφιακών μέσων, απαιτούν στελέχη με σύνθετες δυνατότητες, που πρέπει να αντιδρούν άμεσα και να δουλεύουν σε πολλά ταυτόχρονα επίπεδα: οργανωτικά, τεχνικά και αισθητικά.